Kraków, 8 kwietnia 1525 r. Jerzy, margrabia brandenburski i Fryderyk książę legnicki i brzeski ogłaszają warunki traktatu pokojowego kończącego konflikt pomiędzy Zygmuntem, królem polskim, a Albrechtem, margrabią brandenburskim i wielkim mistrzem zakonu krzyżackiego, Oryg., j. łaciński, AGAD, Zbiór dokumentów pergaminowych, nr 185
Dokument sporządzony został w formie pergaminowego poszytu złożonego z 8 kart. Uwierzytelniony jest czterema pieczęciami: 1. pieczęć mniejsza koronna Zygmunta I, króla polskiego zawieszona na biało-złotym sznurze przewleczonym przez środek i grzbiet poszytu; 2. pieczęć Fryderyka, księcia legnickiego i brzeskiego; 3. pieczęć Jerzego, margrabiego brandenburskiego; 4. największa pieczęć Albrechta, margrabiego brandenburskiego. Na ostatniej stronie widnieją własnoręczne podpisy: Zygmunta I, Jerzego, Fryderyka oraz Albrechta.
Dokument sporządzono w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach - po jednym dla każdej ze stron. Egzemplarz z zasobu Archiwum Głównego Akt Dawnych przeznaczony był dla króla polskiego. Egzemplarz dla Albrechta Hohenzollerna przechowywany jest obecnie w Bibliotece Książąt Czartoryskich w Krakowie.
Kim byli czterej podpisani tu władcy, czy może łączą ich jakieś związki? Mamy tu dwóch braci: 41-letni margrabia brandenburski, książę raciborski i karniowski Jerzy, jest starszym o sześć lat bratem margrabiego brandenburskiego i wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego Albrechta (jeszcze 34-letniego). Natomiast 45-letni książę legnicki i brzeski, Fryderyk z dynastii piastowskiej to ich szwagier, gdyż jego drugą żoną (od 7 lat) była siostra obu margrabiów Zofia (i siostrzenica jego pierwszej żony). Jego pierwszą żoną natomiast była zmarła w 1517 r. przy porodzie królewna Elżbieta Jagiellonka (1482-1517) – najmłodsza siostra króla Zygmunta. Matką zaś Jerzego, Albrechta i Zofii była najstarsza siostra króla Zygmunta I, nieżyjąca już księżniczka Zofia Jagiellonka (1464–1512), córka króla Polski Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki; ich ojcem był żyjący jeszcze Fryderyk Starszy Hohenzollern, (1460 -1536), margrabia na Ansbach i Bayreuth. Król Zygmunt I miał wówczas 58 lat.
Jeszcze jedna uwaga: Zygmunt I, król polski doprowadził w 1529 r. do koronacji swojego małoletniego syna Zygmunta Augusta na króla. Był to jedyny przypadek w historii Polski, kiedy doszło do elekcji vivente rege (za życia króla). Król zagwarantował sobie jednak, że do końca życia bez żadnych przeszkód ze strony syna, będzie osobiście władał Królestwem Polskim. Od tego czasu Zygmunta I zaczęto nazywać Zygmuntem Starym, by łatwiej odróżnić go od Zygmunta II Augusta, którego nazywano „młodym królem”.
