Mimo obowiązujących na kolei przepisów bezpieczeństwa, niejednokrotnie zdarzały się kolizje i wypadki.

Zimą 1858 r. na trasie Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, 7 wiorst na południe od stacji Grodzisk, doszło do wykolejenia się lokomotywy. W wyniku wypadku zginęli: maszynista, pomocnik maszynisty, palacz oraz smarowacz. W raporcie wyjaśniającym okoliczności zdarzenia stwierdzono, że przyczyną była nadmierna prędkość lokomotywy. Od 1847 r., kiedy rozpoczęto użytkowanie Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, do podobnych zdarzeń dochodziło siedmiokrotnie.

1. Plan sytuacyjny odcinka Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, na którym 25 I / 6 II 1858 r. doszło do wykolejenia się lokomotywy i kilku wagonów,
Sekretariat Stanu Królestwa Polskiego, sygn. 615, k. 3.

Dla zagwarantowania bezpieczeństwa w ruchu kolejowym został wprowadzony skomplikowany system sygnalizacji, do zastosowania na stacjach oraz przy stanowiskach dróżników.

2. Instrukcja dla służby drogowej o użyciu i znaczeniu sygnałów na Drodze Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej i Ząbkowicko-Katowickiej, [1859 r.],
Komisja Rządowa Przychodów i Skarbu, sygn. 3831, k. 2, 3, 4, 4v.

3. Zestawienie oznaczeń używanych w tablicach urządzeń zabezpieczających dla zwrotnic i sygnałów, Lwów, 1902 r.,
C. k. Ministerstwo Kolei Żelaznych, sygn. 10, okładka, s. 3, 4-5, 6-7, 12-13, 14-15.

4. Tymczasowe przepisy o uzbrojonej straży na Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, Warszawa, 1907 r.,
Kancelaria Generał-Gubernatora Warszawskiego, sygn. 3625, s. [1], [2-3], 4-5, 6-7, 8.